دکتر حسین رزمجو در سال 1311 در شهر مشهد چشم به جهان گشود، دوران ابتدایی را در دبستان شرافت و متوسطه را در دبیرستان فردوسی مشهد به اتمام رساند و پس از کسب دیپلم، در رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد پذیرفته شد. وی دوره های کارشناسی ارشد و دکترا را در دانشگاه تهران به اتمام رساند و در سال 1358 از رساله دکترای خود با موضوع "انسان آرمانی و کامل در ادبیات عرفانی و حماسی ایران" دفاع کرد.
دکتر رزمجو پس از کسب مدرک لیسانس به استخدام آموزش و پرورش درآمد و دو سالی را در دبیرستان های مشهد و پس از آن در مراکز تربیت معلم مشهد به تدریس پرداخت، اما پس از کسب مدرک دکترا از دانشگاه تهران، به پیشنهاد دانشگاه فردوسی به مشهد منتقل شد. وی پیش از انتقال به دانشگاه فردوسی در زمان وزارت مرحوم شهید رجایی به پیشنهاد فرهنگیان خراسان به مدت یک سال نامزد مدیریت کل آموزش و پرورش استان خراسان شد.
وی پس از انتقال به دانشگاه فردوسی مشهد، در سال 1362 توسط وزارت علوم و تحقیقات و فناوری به تهران دعوت شد تا پست سرپرستی کمیسیون ملی یونسکو در ایران را تا سال 1364 بر عهده گیرد. وی همچنین سرپرستی کنگره بزرگ بین المللی هشتصدمین سال تولد سعدی را در دانشگاه شیراز و سرپرستی کنگره بزرگ بین المللی نهصدمین سال وفات امام محمد غزالی را در دانشگاه تهران که از کنگره های مطرح دهه شصت بودند، بر عهده داشت.
دکتر رزمجو همواره دو تن از اساتید و بزرگان را در سازندگی شخصیت خود موثر می دانست. علامه استاد محمدتقی شریعتی، پدر مرحوم دکتر شریعتی، که وی معتقد بود سازنده ابعاد اعتقادی و ایمانش بوده است و دیگری دکتر غلامحسین یوسفی، که ایشان را مظهر اخلاق، تربیت، تحقیق، جستجو و نظم معرفی می نمود.
قلمرو ادبیات حماسی در ایران، در سایه سار نیایش، نقد و نظری بر شعر گذشته فارسی از دیدگاه اخلاق اسلامی، اﻣﺎم ﻣﻮﺳﯽ ﺻﺪر و دﯾﺪﮔﺎه های او درﺑﺎره آراء و آﺛﺎر دﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ و ﺣﻤﺎﯾﺖ هاﯾﺶ از آن زﻧﺪهﯾﺎد، چرا هوادار دکتر شریعتی شدم و پوستین وارونه از جمله آثار اوست.
این استاد برجسته و بنام دانشگاه فردوسی مشهد، در تاریخ 31 مرداد 94 به علت ایست قلبی درگذشت.
مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد با هدف زنده نگه داشتن یاد و خاطره این استاد فرهیخته، نمونه ای از عکس های وی را در اختیار علاقه مندان قرار می دهد.