برای مثال فرهنگ جهانگیری که فرهنگ بسیار مهمی بود؛ تا قبل از تصحیح توسط عفیفی تنها چاپ سنگی داشت و برای محققان قابل استفاده نبود؛ به همین دلیل دکتر عفیفی چندین سال متوالی مشغول تدوین و تصحیح این کتاب بود و در سال 1351 جلد اول و در سال 1354 جلد سوم این کتاب منتشر شد.
تصحیح و تدوین این کتاب کار بسیار عظیمی بود. به طوری که در حوزۀ کتابهای علوم انسانی، کمتر کتابی به اهمیت و عظمت کتاب فرهنگ جهانگیری در چاپخانه دانشگاه فردوسی به چاپ رسیده است.
او اظهار کرد: من افتخار این را داشتهام که در دورۀ کارشناسی با دکتر عفیفی درس داشته باشم و گمان میکنم که علاقۀ بسیار من به فردوسی، شاعر فارسیزبان خراسانی، از دروس زبانهای باستانی شکل گرفت که توسط استاد عفیفی تدریس میشد. فارسی باستان، اوستایی و پهلوی در دانشگاه توسط دکتر عفیفی تدریس میشد. کلاسهای درس این استاد با متانت خاصی اجرا میشد و دانشی که دکتر در آن زمان منتقل میکرد برای دانشجویان بسیار ناشناخته بود، اینکه ما توانستیم در محضر ایشان چیزهای زیادی فراگیریم توفیق کمی نیست.
دکتر یاحقی ادامه داد: در دانشکدۀ ادبیات رشتۀ فرعی به نام رشتۀ «زبانشناسی و زبانهای باستانی» تأسیس شد که دکتر عفیفی در کنار دکتر زمردیان و دکتر مشکاتالدینی این رشته را در دانشگاه فردوسی ایجاد کردند. بخش زبانهای باستانی این رشته با مرگ دکتر عفیفی تعطیل شد، اما در حال حاضر رشتۀ زبانشناسی در دانشگاه فردوسی برپاست و از این جهت باید سپاسگزار دکتر عفیفی باشیم که بنیانگذار گروه زبانشناسی و زبانهای باستانی در دانشکدۀ ادبیات بودهاند.
در ادامۀ این نشست مجازی دکتر محمود جعفری، استاد زبانهای باستانی دانشگاه تهران گفت: وطنپرستی از ویژگیهایی است که دکتر عفیفی در تمام آثار خود به آن توجه ویژهای داشته، البته توجه به ارزشهای اخلاقی نیز از دیگر ویژگیهای آثار این استاد است.
وی با بیان اینکه ارج نهادن به بزرگان فرهنگ و ادب شیوۀ ارزشمندی است که در مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد پیگیری میشود گفت: به نظر من این کار باید برای تمام دانشگاهها و مراکز فرهنگی الگو باشد.
او در خصوص دکتر عفیفی اضافه کرد: با مطالعۀ آثار دکتر عفیفی، شخصیت این استاد را شخصیتی خود ساخته شناختم، با اینکه ایشان در کودکی پدر خود را از دست داده بود اما با پشتکار فراوان به تحصیل پرداخته و به مدارج بالایی دست یافته بود.