سومین نشست از سلسله نشست‌های «بر خوان تاریخ و فرزانگی» از سوى مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد با همکاری خردسرای فردوسی و به مناسبت چهل و نهمین سالروز درگذشت زنده‌یاد دکتر علی‌اکبر فیاض، بنیانگذار دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.
در آغاز اين نشست دكتر سلمان ساكت، رئيس مركز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسى مشهد گزارشى از زندگی دکتر فیّاض و کارنامۀ علمی ايشان ارائه كرد.
در ادامه دکتر علی‌اشرف صادقی، عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی، جناب آقای محمدحسین ساکت، حقوق‌دان، پژوهشگر و مترجم برجسته و دکتر محمدجعفر یاحقی، مدیر مؤسسۀ خردسرای فردوسی و عضو پیشکسوت گروه زبان و ادبيات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد به سخنرانی پرداختند.

ابتدا دكتر محمدجعفر ياحقى ضمن سپاسگزاری از مهمانان برنامه به ایراد خاطراتی کوتاه از دکتر فیّاض پرداخت و افزود: استحکام امروز دانشکدۀ ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد به سبب بنیان‌های محکمی است که دکتر فیّاض و امثال ایشان گذاشته‌اند.
در بخش دوم این نشست مجازی، دکتر علی‌اشرف صادقی به ایراد سخن پرداخت و نکات ارزنده‌ای دربارۀ زندگی علمی و خلق و خوی دکتر فیّاض به دست داد.
دکتر صادقی گفت فیّاض اولین دانشمند خراسانی بود که دانشکدۀ ادبیات را بنيان نهاد و بعدها با همکاری بزرگانی چون زنده‌یادان دکتر رجایی بخارایی، دکتر یوسفی و دكتر متينى آن را توسعه داد.
وی افزود: دورۀ دکتر فیّاض یکی از درخشان‌ترین دوره‌های دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد بوده است.
در بخش سوم اين نشست مجازى، آقای محمدحسین ساکت از ویژگی‌های خاصی چون کم‌حرف و کم‌نویس بودن و نبوغ دکتر فیّاض سخن گفت. نبوغی که به حوزۀ علوم نظری ختم نمی‌شد و ایشان را وارد کارهای فنی نیز می‌کرد.
آقای محمدحسین ساکت یکی از ناکامی‌های خود را در زندگی محروم بودن از شاگردی مستقیم دکتر فیّاض عنوان كرد.
ایشان اظهار داشت که دکتر فیّاض به عربی بسیار مسلط بود تا بدانجا که در آن روزگار در مصر به ایراد ده سخنرانی به زبان عربی پرداخته بود.
در پایان دکتر سلمان ساکت ضمن سپاسگزاری از مهمانان برنامه در تکمیل سخنان ایشان افزود: دکتر فیّاض نخستین کسی بود که نقد ادبی را در مشهد پی‌ریزی کرد. او گفت: دکتر فیّاض علاوه برآشنايى كامل با زبان‌های فرانسوی، آلمانی، عربی، و آشنايى نسبى با زبان لاتين، به زبان روسی نیز تسلط داشت چنان که شاید در آن زمان در خراسان کسی به اندازۀ دکتر فیاض روسی نمی‌دانست.