Awesome Image

برخوان تاریخ و فرزانگی

5: پاسداشت بیست و هفتمین سالروز درگذشت دکتر محمدکاظم خواجویان

پنجمین نشست از سلسله نشست‌های «بر خوان تاریخ و فرزانگی» مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد.

پنجمین نشست از سلسله نشست‌های «بر خوان تاریخ و فرزانگی» از سوى مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد به مناسبت بیست و هفتمین سالروز درگذشت زنده‌یاد دکتر محمدکاظم خواجویان استاد برجستۀ گروه تاریخ دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد چهارشنبه‌شب ۱۴ آبان‌ماه ۹۹ برگزار شد.
در آغاز اين نشست آقای جواد راشکی، دانشجوی دکتری تاریخ به عنوان دبیر نشست به مهمانان برنامه خوش‌آمد گفت و از سروران عزیز دعوت به سخنرانی کرد.
در بخش اول این سخنرانی دکتر محمدتقی ایمان‌پور، استاد فرهیختۀ گروه تاریخ دانشگاه فردوسی مشهد که روزگاری در کسوت شاگردی دکتر خواجویان بوده‌ است، از شاگردپروری و سجایای اخلاقی آن استاد فرزانه سخن گفت.
ایشان با ذکر خاطراتی از دکتر خواجویان، آرامش، حوصله، مهربانی و ایستادگی ایشان را در برابر بی‌عدالتی مثال‌زدنی توصیف کرد و افزود ایشان هیچ‌گاه به خاطر اختلاف فکری با دیگران، ابعاد مثبت شخصیتی آنان را ناديده نمى‌گرفت و آن اختلاف فکری را در دیگر مباحث دخالت نمی‌داد.
ایشان تأکید کرد این ویژگی عدم خلط مباحث تا به حدی بود که می‌توان گفت در دورۀ مدیریت ایشان هیچ کس به دليل بی‌عدالتی آسیب ندید و حقی ناحق نشد.
ایشان اظهار داشت که دکتر خواجویان نمونۀ بارز انسانیت و تدیّن بود.
در بخش دوم این نشست مجازی دکتر شهرام یوسفی‌فر، استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران به سخنرانی پرداخت و نکات ارزنده‌ای دربارۀ زندگی علمی و خلق و خوی نیک دکتر خواجویان ارائه داد.
دکتر یوسفی‌فر ضمن تأکید و تأیید سخنان دکتر ایمان‌پور گفت: حسن خلق، تواضع، منش معلّمی و شیوۀ علم‌آموزی هنری است جوششی و تنها یک حرفه و تکنیک نیست، علم‌آموزی یک بحث گلخانه‌ای نیست که یک کار فنی صِرف باشد بلکه یک بستر و پویش فرهنگی می‌خواهد که دکتر خواجویان از مصاديق بارز فراهم‌کنندۀ این بستر در دانشگاه مشهد آن زمان (دانشگاه فردوسی مشهد) بود.
دکتر یوسفی‌فر از نقش مهم دکتر خواجویان در تصمیم‌گیری‌ دربارۀ سرفصل‌های دروس تاریخ سخن گفت، هم‌چنین افزود فضای گروه تاریخ دانشگاه مشهد آن زمان فضایی بود خاص و متفاوت از دیگر گروه‌های تاریخ کشور که بانی اصلی این فضای مثبت دکتر خواجویان بود. ایشان این فضا را نتیجه بازسازی بنیادین گروه تاریخ دانشگاه مشهد (دانشگاه فردوسی مشهد )در دهۀ شصت دانست که دکتر خواجویان آن را آغاز و به انجام رساند.
در پایان آقای دکتر یوسفی‌فر ضمن سپاسگزاری از برگزارکنندگان برنامه گفت خلأ وجود شخصیت‌هایی چون دکتر خواجویان که بتوانند مرجعیت رشتۀ تاریخ را به گروه‌های تاریخ برگردانند امروزه كاملاً حس می‌شود.