دهمین نشست از سلسله نشست‌های «بر خوان تاریخ و فرزانگی» از سوى مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد به مناسبت دومین سالروز درگذشت استاد زنده‌یاد دکتر برادران رفیعی دوشنبه‌شب ۲۲ تیرماه ۱۴۰۰ برگزار شد.
در آغاز اين نشست آقای جواد راشکی، دبیر نشست، ضمن خوش‌آمدگويى به مهمانان برنامه، به شرح زندگی‌ و کارنامۀ علمی و پژوهشى و منش آن استاد زنده‌ياد پرداخت.

در بخش دوم، دکتر غلامرضا رزقی، استاد پیشکسوت دانشکدۀ علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، به بعد شخصیتی و ویژگی‌های فردی زنده‌ياد دكتر برادران رفيعى اشاره كرد و گفت: ایشان بسیار خانواده‌دوست، طنزپرداز و فروتن بود. دکتر رزقی به بی‌چشم‌داشت بودن ایشان در خدمت اشاره کرد و افزود پرهیزگاری و درست‌کاری دکتر برادران به حدی بود که برای مسئولیتی که در آستان قدس و در کنار اشتغال ایشان در دانشگاه فردوسی مشهد به ایشان محول شده بود هیچ حقوقی نمی‌گرفتند چون معتقد بودند تنها از یک نهاد باید حقوق دریافت کنند.
دکتر رزقی تقید به آیین‌نامه‌ها و قوانین را نیز از دیگر ویژگی‌های ایشان دانست و در پایان به ارتباط صمیمانۀ ایشان با دانشجویان و سلوک شاگردپروری ایشان پرداخت.
در بخش سوم نشست، دکتر پاپلی یزدی استاد بازنشستۀ دانشگاه تربیت مدرس تهران به سخنرانی پرداخت و بیشتر دربارۀ بعد مدیریتی و اجرایی دكتر برادران رفيعى سخن گفت.
دکتر پاپلی اظهار کرد تمام تلاش دکتر برادران رفیعی بر این بود که بروکراسی اداری را کاهش دهد و به اجرای امور سرعت ببخشد.
دکتر پاپلی در ادامه تأکید کرد تأثیرگذاری دکتر برادران رفیعی در زمان تصدی ایشان در آستان قدس تا بدانجاست که به جرأت می‌توان گفت هر کار فرهنگی‌ای که در آستان قدس شکل گرفته است بنیان‌گذار آن دکتر برادران بوده‌اند. او افزود: ایشان به افراد بها می‌داد و با تسهیل مدیریت و افزایش مسئولیت و اعتماد به افراد، زمينۀ بروز خلاقیت بالقوۀ آنان را فراهم می‌کرد.
دكتر پاپلى در پایان سخن بر منش والای دکتر برادران تأکید کرد و گفت که دکتر برادران از معدود انسان‌‌هایی بود که به پول اهمیت نمی‌داد و گمنامی در خدمت را دوست مى داشت، از این رو هیچ‌گاه با برگزاری نکوداشتی که در آن بشود قدردان خدماتش بود موافقت نکرد.
در پايان دكتر محمدتقی منشی طوسی، استاد پیشکسوت دانشگاه آزاد اسلامی مشهد به شیوه‌هاى رفتاری و سلوك تربیتی دکتر برادران رفیعی پرداخت و برخی از اصول تربیتی ایشان را برشمرد.
دکتر منشی طوسی ایشان را مردی نهادساز نامید كه بویژه در بنيانگذارى نهادهای فرهنگی نقشي بسزا داشت.
او اعتماد به جوانان و ایجاد اعتماد به نفس و انگیزه در آنان را از دیگر اصول تربیتی ایشان دانست و در این راستا به فرآيند آغاز گروه ترجمه در بنياد پژوهش‌هاى آستان قدس رضوى پرداخت که چگونه دكتر برادران به جوانان بها دادند و با پرورش درست جوانان مستعد و آموزش‌های فردی و گروهی و با بهره‌گيرى از استادان بزرگی چون بهاءالدین خرمشاهی، عبدالله کوثری و بسیاری از نامداران حوزۀ ترجمه، افرادی را تربیت کردند که پس از پایان این دوران آموزشی، هر کدام از آن جوانان، خود منشأ خدمات بزرگی در حوزۀ ترجمۀ رشتۀ تخصصی خود شدند و حتی برخى از آنان جایزه‌های مختلفى از جشنواره‌هاى گوناگون دريافت كردند.
ایشان در پایان سخنان خود، راه نجات جوامع را در رشد نیروی انسانی دانست و دکتر برادران رفیعی را نمونۀ بارز و بی‌نظیر انسان‌سازی معرفی کرد.